przegląd obiektów budowlanych

Przegląd budynku

Aby zapewnić utrzymanie nieruchomości we właściwej kondycji, należy poddawać ją zarówno cyklicznym, jak i doraźnym ocenom stanu technicznego. Polskie prawodawstwo jasno definiuje taką konieczność, wskazując równocześnie kwalifikacje osób kompetentnych, by wykonywać różne rodzaje przeglądów technicznych. Warto uświadomić sobie, że regularne kontrole budynków to bynajmniej nie uciążliwa formalność, lecz przede wszystkim gwarancja bezpieczeństwa dla mieszkańców nieruchomości oraz prosty sposób na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia usterek czy awarii.

Zgodnie z art. 61 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane to właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany użytkować go w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywać w należytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej, zapewniając w szczególności spełnienie tzw. wymagań podstawowych dotyczących: bezpieczeństwa konstrukcji, bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa użytkowania, odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska, ochrony przed hałasem i drganiami, oszczędności energii i odpowiedniej izolacyjności cieplnej przegród.
Nałożenie odpowiedzialności za stan obiektu na jego właściciela lub zarządcę oznacza, że jest ona powiązana z podejmowaniem czynności w zakresie bieżącej konserwacji i utrzymania obiektu budowlanego, a nie z prawem własności.

Natomiast zgodnie z art. 61 pkt 2 właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany zapewnić, dochowując należytej staranności, bezpieczne użytkowanie obiektu w razie wystąpienia czynników zewnętrznych odziaływujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak: wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska ziemi, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, pożary lub powodzie, w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagrożenie takim uszkodzeniem, mogące spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska. Aby zapewnić właściwe utrzymanie obiektu budowlanego, jego właściciel lub zarządca ma obowiązek zapewnić przeprowadzenie okresowych kontroli osoby do tego uprawnione.

Przestrzeganie przepisów przez właścicieli lub zarządców obiektów budowlanych musi być jakoś weryfikowane i właśnie do tego celu służy przegląd techniczny budynku. Jest to rodzaj kontroli przeprowadzanej przez uprawnionego fachowca, który sprawdza nieruchomość pod względem jej estetyki, stanu technicznego i przydatności do użytkowania.

Szczegółowego opisu rodzajów kontroli, częstotliwości ich wykonywania, zakresu, osób uprawnionych oraz wymaganej dokumentacji dotyczy art. 62 prawa budowlanego. Definiuje on cztery kategorie obowiązkowych przeglądów:

  • okresowy, przeprowadzany co najmniej raz w roku;
  • okresowy, wykonywany co najmniej raz na pięć lat;
  • okresowy, realizowany co najmniej dwa razy w roku;
  • każdorazowy w przypadku wystąpienia czynników zewnętrznych związanych z działaniem człowieka lub sił natury.

Kontrole okresowe budynku muszą być przeprowadzane regularnie w konkretnych odstępach czasowych. Ustawodawca przewidział kilka różnych przeglądów i kilka terminów ich wykonywania.

Coroczna kontrola budynku (co najmniej raz w roku) dotyczy sprawdzenia:

  • elementów narażonych na szkodliwe wpływy warunków atmosferycznych (np. wiatrów, opadów) oraz niszczący wpływ czynników występujących podczas użytkowania budowli,
  • instalacji i urządzeń służących ochronie środowiska,
  • instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (czyli dymowych, spalinowych, a także tych wentylacyjnych). 

W zakresie powyższych elementów obowiązuje kontrola półroczna budynku o powierzchni zabudowy przekraczającej 2000 m2 lub innych obiektów budowlanych o powierzchni dachu przekraczającej 1000 m2.

Kontrola stanu technicznego budynku co 5 lat obejmuje kompleksowe sprawdzenie wszystkich kluczowych elementów obiektu pod względem technicznym i przydatności do użytkowania.

Sankcje grożące za naruszenie ustawowych obowiązków związanych z kontrolami
Osoba, która dokonuje kontroli okresowych bez odpowiednich uprawnień lub prawa wykonywania samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie, poświadczonego aktualnym zaświadczeniem o przynależności do izby samorządu zawodowego, naraża się na poniesienie odpowiedzialności karnej za swoje działania, tzn. podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Karze grzywny podlega także ten, kto wykonując czynności kontrolne, nie spełnia obowiązku przesłania protokołu, o którym mowa w art. 70 ust. 2 (art. 93 pkt 9a ustawy – Prawo budowlane).

Ponadto osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, które:

  • dopuściły się występków lub wykroczeń, określonych ustawą,
  • zostały ukarane w związku z wykonywaniem samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie,
  • wskutek rażących błędów lub zaniedbań spowodowały zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska albo znaczne szkody materialne,
  • nie spełniają lub spełniają niedbale swoje obowiązki

podlegają odpowiedzialności zawodowej w budownictwie. Postępowanie w sprawie odpowiedzialności zawodowej w budownictwie wszczyna się na wniosek organu nadzoru budowlanego, właściwego dla miejsca popełnienia czynu lub stwierdzającego popełnienie czynu, złożony po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego (art. 97 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane). Zgodnie z art. 98 ustawy w sprawach odpowiedzialności zawodowej w budownictwie orzekają organy samorządu zawodowego.

Sankcjom wskazanym w przepisach karnych ustawy – Prawo budowlane mogą podlegać również właściciele i zarządcy obiektu budowlanego, na których zostały nałożone obowiązki w zakresie przeprowadzania okresowych kontroli. Zgodnie z art. 91a, kto nie spełnia, określonego w art. 61, obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym (nie zapewnia wykonania okresowej kontroli), użytkuje obiekt w sposób niezgodny z przepisami lub nie zapewnia bezpieczeństwa użytkowania obiektu budowlanego, podlega grzywnie nie mniejszej niż 100 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Z kolei karze aresztu albo karze ograniczenia wolności, albo karze grzywny podlega ten, kto nie spełnia, określonego w art. 70 ust. 1, obowiązku usunięcia stwierdzonych uszkodzeń lub uzupełnienia braków, mogących spowodować niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia bądź zagrożenie środowiska (art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy). Natomiast zgodnie z art. 93 pkt 8 ustawy, kto nie spełnia obowiązku, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1-4a, czyli nie zapewnia poddania obiektu kontrolom, a także nie stosuje się do decyzji, o której mowa w art. 66 ust. 1a w terminie w niej określonym, podlega karze grzywny.

Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 92 i art. 93 następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Podstawa wykonywania samodzielnej funkcji w budownictwie
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie uważa się działalność związaną z koniecznością fachowej oceny zjawisk technicznych lub samodzielnego rozwiązania zagadnień architektonicznych i technicznych oraz techniczno-organizacyjnych, a w szczególności działalność obejmującą:

  • projektowanie, sprawdzanie projektów architektoniczno-budowlanych i sprawowanie nadzoru inwestorskiego,
  • kierowanie budową lub innymi robotami budowlanymi,
  • kierowanie wytwarzaniem konstrukcyjnych elementów budowlanych oraz nadzór i kontrolę wytwarzania tych elementów,
  • wykonywanie nadzoru inwestorskiego,
  • sprawowanie kontroli technicznej utrzymania obiektów budowlanych.

Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie mogą wykonywać wyłącznie osoby posiadające odpowiednie wykształcenie techniczne i praktykę zawodową, dostosowane do rodzaju, stopnia skomplikowania działalności i innych wymagań związanych z wykonywaną funkcją, stwierdzone decyzją, zwaną uprawnieniami budowlanymi, wydaną przez organ samorządu zawodowego (art. 12 ust. 2 ustawy – Prawo budowlane).
Warunkiem uzyskania uprawnień budowlanych jest zdanie egzaminu kwalifikacyjnego.
Podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie stanowi wpis, w drodze decyzji, do centralnego rejestru prowadzonego przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, oraz – zgodnie z odrębnymi przepisami – wpis na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego, potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez tę izbę, z określonym w nim terminem ważności (art. 12 ust. 7 ustawy – Prawo budowlane).

Z jakimi kosztami powinny liczyć się osoby zarządzające nieruchomościami, zlecając wykonanie niezbędnych kontroli?

Rozpiętość cenników dostępnych na stronach WWW jest dość duża. Ceny przeglądów rocznych najczęściej uzależniane są od metrażu wynoszą około 1 zł netto za 1 m2 (dla powierzchni użytkowej do 500 m2). Jeśli zaś chodzi o przegląd pięcioletni, to do kwoty tej należy doliczyć jeszcze około 20%. W przypadku budynków biurowych, usługowych czy przemysłowych najczęściej niezbędne jest dokonanie indywidualnej wyceny.

Przegląd obiektów budowlanych zlecisz na https://www.batiplus.pl/przeglad-obiektow-budowlanych/ w firmie Batiplus.

Gdynia

Gdynia powstała w konkretnym celu. W związku z tym, że po I wojnie światowej Gdańsk stał się częścią autonomicznego Wolnego Miasta Gdańska, a Rzeczpospolita Polska potrzebowała dostępu do morza i nowoczesnego portu, postawiono właśnie na rozwój Gdyni.

Jeszcze na początku XX wieku była rybacką wsią. Prawa miejskie otrzymała niespełna sto lat temu, w 1926 roku. Od tamtej pory jest jednym z najciekawszych przykładów przemyślanej urbanistyki, przykładem dla biznesmenów i miłośników nowoczesności.

Gdynia to siedziba wielu nowoczesnych firm i międzynarodowych korporacji.

W Gdyni działa drugi największy port w Polsce specjalizujący się przede wszystkim w przeładunkach. Stąd rejsy rozpoczynają promy pasażerskie do Skandynawii, a w 20-leciu międzywojennym jak i po II Wojnie Światowej z Gdyni odpływały słynne transatlantyki takie jak MS Batory czy TSS Stefan Batory pływające na linii Gdynia – USA.

Historie podróżujących gdynian, marynarzy i ludności napływowej stały się inspiracją do utworzenia w mieście wyjątkowego Muzeum Emigracji. Założono je w dawnym Dworcu Morskim, który znajduje się przy Nabrzeżu Francuskim, dawniej to właśnie stąd odpływały wyżej wymienione transatlantyki.

Powierzchnia gruntów Miasta Gdyni wynosi 2 795,78 ha. Poza granicami administracyjnymi miasta znajduje się 10 ha. Grunty Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym wynoszą 7,80 ha.

Herb miasta Gdyni stanowi wizerunek dwóch ryb koloru żółtego na tle białego miecza, umieszczony na czerwonej tarczy. Biały miecz na czerwonym tle nawiązuje do proporca polskiej Marynarki Wojennej i wyraża odwagę mieszkańców Gdyni w obronie polskiego morza. Dwie ryby – jedna zwrócona na zachód, druga na wschód – wskazują na nadmorski charakter miasta i przypominają dawną wieś rybacką.
Herb zaprojektowany został przez gdyńskiego plastyka Leona Staniszewskiego. W ogólnopolskim konkursie na Herb Miasta Gdyni, przeprowadzonym w 1946 r. projekt Staniszewskiego zajął I miejsce.

Flaga Gdyni została ustanowiona przez Radę Miasta Gdyni w dniu 20 kwietnia 1994 roku. Jest wewnętrznym znakiem reprezentacyjnym, symbolizującym miasto jako gminę.

Flagą Gdyni jest prostokątny płat tkaniny o proporcjach boków 3:5, obustronnie jednakowy, o dwóch poziomo ułożonych polach, barwy białej u góry i turkusowej u dołu, symbolizującej niebo i morze. Proporcje szerokości pola białego do turkusowego wynoszą 3:1. Na polu białym znajduje się herb Gdyni, którego oś jest umieszczona na 1/4 jego długości od strony masztu. Na polu turkusowym, w jego górnej części, przebiega poziomo równolegle do dłuższego boku tego pola wąski biały pasek symbolizujący przybój fali morskiej.

Flagę Gdyni podnosi się na budynkach lub przed budynkami stanowiącymi siedzibę Urzędu Miasta, komunalnych jednostek organizacyjnych, w miejscach obrad oraz z okazji uroczystości, świąt i rocznic miejskich.

Flaga Gdyni zachowuje pierwszeństwo w czasie wszystkich wydarzeń o charakterze miejskim na terenie Gdyni oraz w wydarzeniach ogólnopaństwowych, gdzie Gdynia jest jednoznacznym gospodarzem, a także w wydarzeniach międzynarodowych o charakterze miejskim odbywających się na terenie Gdyni. W tych okolicznościach flagę Gdyni wystawia się w miejscu najbardziej honorowym lub równorzędnym z flagą Rzeczypospolitej. Flaga Gdyni nie może być wystawiana z inną flagą państwową.

Flaga Gdyni wciągana jest na maszt i opuszczana z masztu jako druga po fladze Rzeczpospolitej. Powinna być zawieszona na oddzielnym maszcie (nie dotyczy to jednostek pływających). Zawieszona obok innych flag, musi mieć wielkość identyczną oraz powinna być umieszczona na tej samej wysokości. Jedynie flaga Rzeczypospolitej może być zawieszona wyżej. W dniach żałoby w mieście, ogłoszonej zarządzeniem władz miasta, flagi Gdyni opuszczane są do połowy masztu albo winny być przewiązane czarną wstęgą.

Flagę zaprojektował Józef Jezierski.

Logo Gdyni zostało wyłonione w drodze konkursu i funkcjonuje od stycznia 2000 roku. Używane jest do oznaczenia gdyńskich materiałów promocyjnych i elementów reklamy zewnętrznej. W wersji podstawowej logo stanowi granatowy żagiel, granatowy napis „Gdynia” oraz pomarańczowy napis „moje miasto”.

Logo zaprojektował Jacek Muszalski.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *